Młode zwierzęta, w tym także szczenięta, są bardzo narażone na inwazje pasożytów i choroby zakaźne. Młody organizm ma bardzo słabo wykształcony system odpornościowy i jest podatny na zarażanie się chorobami zakaźnymi i pasożytami.
Choroby zakaźne
Najbardziej niebezpieczne dla zdrowia szczeniaka są choroby wirusowe: parwowirusowe zapalenie jelit, nosówka oraz wirusowe zapalenie wątroby (choroba Rubartha). Wirusy wywołujące te choroby są obecne w środowisku na skutek wydalania ich przez inne chore i zakażone psy (nosicieli) z kałem, moczem czy śliną. Psy nie mające wytwożonych przeciwciał odpornościowych, a do takich należą szczenięta, są narażone na zakażenie. Szczenięta pochodące od matek regularnie szczepionych pozyskują przeciwciała w czasie ciąży i tuż po porodzie z mlekiem matki (siarą). Ich organizm jednak utrzymuje tę pozyskaną odporność tylko do pewnego czasu życia szczeniaka, najpóźniej do 12 tygodnia życia, jednak większość przeciwciał zanika już w 6 – 8 tygodniu życia.
Na choroby wirusowenie nie ma specyficznych leków przeciwwirusowych, stąd najlepszym sposobem walki z nimi jest szczepienie profilaktyczne. Leczenie chorób wirusowych jest trudne, kosztowne i długotrwałe, wiele z nich (jak na przykład nosówka) może pozostawiać trwałe zmiany w układzie nerwowym w postaci porażeń, tików nerwowych, padaczki.
Choroby pasożytnicze
Ważnym elementem profilaktyki w okresie szczenięcym jest również kilkukrotne odrobaczanie. Szczenięta narażone są na inwazje robaków obłych (glist) i płaskich (tasiemcy), które pasożytując w organizmach swoich żywicieli pozbawiają ich części składników pokarmowych, a zwłaszcza minerałów i witamin, powodują także ich zatruwanie się własnymi wydalinami. Zarażenie glistnicą lub tasiemczycą może powodować problemy z trawieniem, wymioty i częste biegunki. Bardzo silna inwazja pasożytnicza może prowadzić do wyniszczenia organizmu psa, znaczego osłabienia, a nawet śmierci.
Dodatkowo, glisty mogą stanowić zagrożenie także dla ludzi, zwłaszcza dla dzieci, poprzez larwy, które wydalane przez zarażonego psa i wchłonięte drogą pokarmową przez człowieka, mogą po wędrówce w organiźmie umiejscowić się różnych narządach, zaburzając ich funkcjonowanie.
Ważną kwestią jest to, że larwy te nie osiągają dojrzałości w przewodzie pokarmowym człowieka i nie produkują jaj możliwych do wykrycia w rutynowym badaniu kału.
Dzięki odpowiedniej profilaktyce i klikukrotnym odrobaczeniom szczeniaka, ryzyko zachorowania dla niego samego i dla opiekuna jest bardzo niskie.
| Schemat odrobaczania szczeniąt | |||||||||||||||
| Odrobaczenie | 1 | 2 | 3 |
4 |
5 | 6 | 7 | 8 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tydzień życia | 3 | 6 | 9 | 12 | 15 | 18 | 21 | każde następne co 3 miesiące | |||||||
Szczepienia:
W 6 tygodniu życia podaje się szczepionkę typu „Puppy” zapobiegającą nosówce i parwowirozie – dwóm śmiertelnie niebezpiecznym chorobom zakaźnym.
W 9 tygodniu życia szczepimy zwierzę szczepionką, która umacnia zabezpieczenie przeciw parwowirusowi i nosówce. Dodatkowo chroni też przed wirusowym zapaleniem wątroby oraz uodparnia przed wirusem grypy.
W 12 tygodniu życia podawana szczepionka jest powtórzeniem poprzedniej.
Około 3 miesiąca życia szczepimy psa przeciwko wściekliźnie. To szczepienie jest obowiązkowe.
